Kalendarium
ZNAJDŹ WYDARZENIE
dostosuj wyszukiwania
DNI FESTIWALU
Kategorie wydarzeń
Udogodnienia
Żadne z naszych wydarzeń nie spełnia kryteriów. Zrezygnuj z jednego z filtrów i spróbuj ponownie lub otwórz się na inne propozycje Malta Festival
20.06/piątek
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
„Embodying Pasolini” to autorski hołd aktorki, laureatkI Oscara® i Honorowego Złotego Niedźwiedzia na Berlinale za całokształt twórczości – Tildy Swinton i historyka sztuki Oliviera Saillarda dla słynnego włoskiego reżysera, Piera Paola Pasoliniego. Wystawiany raz do roku w wybranym miejscu na świecie spektakl, w 2025 będzie można zobaczyć wyłącznie w Poznaniu, od 20 do 23 czerwca.
Swinton odkrywa kunszt kostiumów z filmów minionych niczym łowczyni skarbów ocalająca je od zapomnienia. – VOGUE
Saillard oferuje kolejny wyborny spektakl pozwalający ponownie ożyć – i to jeszcze pełniej – „temu zbiorowi bezwładnych ciał”. – TOUTE LA CULTURE
Filmowe artefakty mają zaledwie jedną ulotną chwilę, by zaistnieć. – Tilda Swinton
„Embodying Pasolini” to autorski speektakl stworzony przez francuskiego historyka mody i sztuki Oliviera Saillarda i wybitną, wielokrotnie nagradzaną szkocka aktorkę Tildę Swinton. To pierwszy projekt pozwalający widzom zetknąć się na żywo z szerokim wyborem kostiumów z filmów włoskiego reżysera Piera Paola Pasoliniego.
Zaprojektowane przez Danila Donatiego i przygotowane w atelier Farani kostiumy z „Ewangelii według św. Mateusza”, „Króla Edypa”, „Kwiata tysiąca i jednej nocy” czy „Salò, czyli 120 dni Sodomy” są świadectwem owocnej, wieloletniej współpracy Pasoliniego i Donatiego. Spektakl odtwarza długi proces odkrywania, identyfikowania i ustalania wartości tych kostiumów, aż do momentu, gdy ponownie trafiły na scenę i zostały powtórnie założone – co pierwotnie było zabronione.
Jak gdyby byli niemym manekinem uwięzionym w tlących się w nim wspomnieniach, Saillard i Swinton przymierzają na scenie blisko trzydzieści ubiorów, sukien, płaszczy i kapeluszy. Widzowie stają się świadkami tego brawurowego aktu nadawania im ponownie znaczenia.
Zamknięta w pięknych tkaninach Swinton nie wciela się w przypisane kostiumom konkretne filmowe postaci. Jej rolą jest właśnie brak roli. Jej obecność uwypukla, jak te obecnie osierocone kostiumy, oddzielone od związanych z nimi niegdyś ciał, aktorów oraz filmów, potrafią znowuż odzyskać dawną głębię i wartość.
TILDA SWINTON
Urodzona w Londynie, lecz wywodząca się ze szkockiego rodu szlacheckiego artystka związała się z aktorstwem za sprawą awangardowego brytyjskiego reżysera Dereka Jarmana. Nakręcili razem między innymi „Caravaggia” (kinowy debiut Swinton; 1986), „Ostatnich Anglików” (1988) i „Edwarda II” (1991). Międzynarodową sławę przyniosła Swinton rola w „Orlando Sally Potter” (1992). Od tamtego czasu aktorka z powodzeniem łączy występy w kinie niezależnym („Strefa wojny” Tima Rotha, 1999; „Młody Adam” Davida Mackenziego, 2003; „Broken Flowers” Jima Jarmuscha, 2005; „Memoria” Apichatponga Weerasethakula, 2021, „Odwieczna córka Joanny Hogg”, 2022) z bardziej komercyjnymi projektami („Niebiańska plaża Danny’ego Boyle’a”, 2000; „Adaptacja” Spike’a Jonzego, 2002; „Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom” Wesa Andersona, 2012; „Suspiria” Luki Guadagnina, 2018; „Trzy tysiące lat tęsknoty” George’a Millera, 2022) oraz wysokobudżetowymi hollywoodzkimi produkcjami („Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” Andrew Adamsona, 2005; „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” Davida Finchera, 2008; „Snowpiercer: Arka przyszłości” Joon-ho Bonga, 2013; „Doktor Strange” Scotta Derricksona, 2016; „Avengers: Koniec gry” Anthony’ego i Joego Russo, 2019).
Za drugoplanową rolę w „Michaelu Claytonie” Tony’ego Gilroya (2007) została nagrodzona Oscarem® i Nagrodą BAFTA. Za pierwszoplanową rolę w „Musimy porozmawiać” o Kevinie Lynne Ramsey (2011) otrzymała Europejską Nagrodą Filmową. W 2020 r. na festiwalu w Wenecji otrzymała Złotego Lwa za całokształt twórczości, a w 2024 r. na tym samym festiwalu święciła sukcesy z filmem „W pokoju obok” Pedra Almodóvara. W 2025 r. została nagrodzona Honorowym Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie.
OLIVIER SAILLARD
Z wykształcenia historyk sztuki, Olivier Saillard został w 1995 r. mianowany dyrektorem Muzeum Mody w Marsylii, w 2000 r. został kuratorem wystaw paryskiego Musée des Arts Décoratifs, zaś w 2010 roku objął posadę dyrektora Palais Galliera, stołecznego muzeum poświęconego historii mody. W 2005 r. dostał stypendium Villa Kujoyama w Kioto. Od 2017 r. jest dyrektorem Alaïa Foundation. W trakcie swojej owocnej kariery był kuratorem wielu uznanych wystaw, między innymi „Yohji Yamamoto: Just Clothes”, „Christian Lacroix: A History of Clothes”, „Madame Grès: Couture at Work”, „Balenciaga: The Work in Black” oraz „The Ephemeral Fashion Museum”. Napisał również kilka książek poświęconych modzie, wliczając „An Ideal History of Contemporary Fasion” oraz „The Fashion Book”. W 2018 roku stworzył Moda Povera, projekt poświęcony relacji różnego rodzaju strojów i kostiumów.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Wejście do Hali nr 2 odbywa się od ul. Głogowskiej bramą nr 9
Napisy w języku polskim
Tłumaczenie na PJM. Będziesz korzystać z tłumaczenia PJM – napisz to Natalii Dąbrowskiej na maila: natalia.dabrowska@malta-festival.pl. Natalia pomoże wybrać Ci miejsce.
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie ->MTP, Hala numer 2
EMBODYING PASOLINI
18:00
/ Teatr, Performans
MTP, “Hala numer 2”
czytaj więcej
Alaska Thunderfuck podbija Polskę spektakularnym show na Malta Festival! Jedyny taki wieczór, gdzie muzyka, burleska, humor i opowieść spotykają się w olśniewającym pokazie eleganza extravaganza. Szykujcie się na bezkompromisowy, pełen blasku i absolutnie niezapomniany występ.
Współautorka święcącego triumfy na Off-Broadwayu show Drag The Musical i zwyciężczyni drugiej edycji uwielbianego także w Polsce programu RuPaul’s Drag Race All Stars, drag queen Alaska Thunderfuck, pojawi się w Poznaniu ze swoim autorskim widowiskiem, pełnym rozmaitych muzycznych uniesień, w którym towarzyszyć jej będzie pianista. Malta Festival będzie gospodarzem jedynego europejskiego występu tej charyzmatycznej artystki.
Alaska Thunderfuck to popkulturowy fenomen – artystka obdarzona ciętym językiem i błyskotliwym humorem, która w swoich występach łączy dosłowność i kampową fantazję z zaangażowaniem politycznym, społeczną satyrą i parodią kulturowych stereotypów dotyczących społeczności queer. Nie wpisuje się w żadne schematy – z radością przełamuje archaiczne konwenanse. Korzystając z elastyczności języka, zarówno mówionego, jak i śpiewanego, wyznacza nowe ścieżki dla swojej sztuki – efektownej, pozornie chaotycznej, lecz w istocie głęboko przemyślanej i niosącej ważne treści.
M&G (spotkanie z fanami): 18:45*
Otwarcie drzwi: 20:00
Start show: 21:00
* Pakiet Meet & Greet obejmuje: wstęp na show, plakat (z możliwością podpisania przez Alaskę) oraz zdjęcie Meet & Greet z Alaska Thunderfuck (wykonane przez fotografa festiwalowego i udostępnione dzień po wydarzeniu).
Szczegóły wkrótce.
AN INTIMATE EVENING WITH ALASKA THUNDERFUCK
21:00
/ Muzyka
MTP, “Hala numer 6”
czytaj więcej
21.06/sobota
„RoZéO” to pragnienie powrotu do natury i odtworzenia dawnych relacji człowieka ze światem.
Artystyczny i emocjonalny rozwój Cie Gratte Ciel jest nierozerwalnie związany z naturalną więzią, jaką utrzymujemy od lat z otaczającym światem, z odbytymi przez nad podróżami i odkryciami dokonanymi w ich trakcie. Te chwile osobistego i głębokiego kontaktu z naturą ukształtowały nasze postrzeganie przestrzeni. – opowiadają o spektaklu artyści.
Zawieszeni na delikatnych metalowych prętach, unoszeni ledwie dostrzegalnym powiewem, kołyszą się łagodnie w takt niesłyszalnego rytmu. Poruszają niebo i tańczą niesieni niespokojnym powietrzem. Jak trzciny Camargue, wchodzą w intensywną interakcję z krajobrazem. Przywołują obrazy pasterek, wiedźm, kapłanek czy amazonek. Zapraszają widza, by spojrzeć w dal i poczuć oddech wiatru.
Instalacji towarzyszy muzyk, który tworzy na żywo różne pejzaże dźwiękowe, dmuchając, szepcząc, mrucząc czy gwiżdżąc, zaś akompaniująca spektaklowi partytura balansuje między nagraną muzyką elektroniczną a dźwiękami natury, splecionymi z wokalem i wieloma instrumentami na żywo.
Zawieszenie, bezruch i ledwie zauważalne drgania zapraszają do kontemplacji, do spojrzenia „na szeroki plan”. „RoZéO” to żywa instalacja, którą należy obserwować z rozmysłem, wciągając powoli powietrze, rozkoszując się niebem czającym się za horyzontem.
Jeśli nie zawsze potrafimy zrozumieć cykle i naszą symbiozę ze światem natury, elementy te pozwalają nam chociaż przez kilka chwil poczuć tę nierozerwalną więź. Osadzić nasze ciała i dusze w naturze, ukazać to, co niewidzialne, poprzez świadomość poruszającego się powietrza. Wyrazić przytłoczenie, duszność, które może powodować osaczająca nas nowoczesność – dodają twórcy i twórczynie spektaklu, którzy przyjadą do Poznania po raz pierwszy i zaprezentują swoją pracę na Starym Rynku.
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
Spektakl bez użycia słów
Spektakl odbywa się na otwartej przestrzeni. Występują naturalne odgłosy miasta
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Stary Rynek
ROZÉO
/ Performans, Plener
Stary Rynek w Poznaniu
czytaj więcej
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
„Embodying Pasolini” to autorski hołd aktorki, laureatkI Oscara® i Honorowego Złotego Niedźwiedzia na Berlinale za całokształt twórczości – Tildy Swinton i historyka sztuki Oliviera Saillarda dla słynnego włoskiego reżysera, Piera Paola Pasoliniego. Wystawiany raz do roku w wybranym miejscu na świecie spektakl, w 2025 będzie można zobaczyć wyłącznie w Poznaniu, od 20 do 23 czerwca.
Swinton odkrywa kunszt kostiumów z filmów minionych niczym łowczyni skarbów ocalająca je od zapomnienia. – VOGUE
Saillard oferuje kolejny wyborny spektakl pozwalający ponownie ożyć – i to jeszcze pełniej – „temu zbiorowi bezwładnych ciał”. – TOUTE LA CULTURE
Filmowe artefakty mają zaledwie jedną ulotną chwilę, by zaistnieć. – Tilda Swinton
„Embodying Pasolini” to autorski speektakl stworzony przez francuskiego historyka mody i sztuki Oliviera Saillarda i wybitną, wielokrotnie nagradzaną szkocka aktorkę Tildę Swinton. To pierwszy projekt pozwalający widzom zetknąć się na żywo z szerokim wyborem kostiumów z filmów włoskiego reżysera Piera Paola Pasoliniego.
Zaprojektowane przez Danila Donatiego i przygotowane w atelier Farani kostiumy z „Ewangelii według św. Mateusza”, „Króla Edypa”, „Kwiata tysiąca i jednej nocy” czy „Salò, czyli 120 dni Sodomy” są świadectwem owocnej, wieloletniej współpracy Pasoliniego i Donatiego. Spektakl odtwarza długi proces odkrywania, identyfikowania i ustalania wartości tych kostiumów, aż do momentu, gdy ponownie trafiły na scenę i zostały powtórnie założone – co pierwotnie było zabronione.
Jak gdyby byli niemym manekinem uwięzionym w tlących się w nim wspomnieniach, Saillard i Swinton przymierzają na scenie blisko trzydzieści ubiorów, sukien, płaszczy i kapeluszy. Widzowie stają się świadkami tego brawurowego aktu nadawania im ponownie znaczenia.
Zamknięta w pięknych tkaninach Swinton nie wciela się w przypisane kostiumom konkretne filmowe postaci. Jej rolą jest właśnie brak roli. Jej obecność uwypukla, jak te obecnie osierocone kostiumy, oddzielone od związanych z nimi niegdyś ciał, aktorów oraz filmów, potrafią znowuż odzyskać dawną głębię i wartość.
TILDA SWINTON
Urodzona w Londynie, lecz wywodząca się ze szkockiego rodu szlacheckiego artystka związała się z aktorstwem za sprawą awangardowego brytyjskiego reżysera Dereka Jarmana. Nakręcili razem między innymi „Caravaggia” (kinowy debiut Swinton; 1986), „Ostatnich Anglików” (1988) i „Edwarda II” (1991). Międzynarodową sławę przyniosła Swinton rola w „Orlando Sally Potter” (1992). Od tamtego czasu aktorka z powodzeniem łączy występy w kinie niezależnym („Strefa wojny” Tima Rotha, 1999; „Młody Adam” Davida Mackenziego, 2003; „Broken Flowers” Jima Jarmuscha, 2005; „Memoria” Apichatponga Weerasethakula, 2021, „Odwieczna córka Joanny Hogg”, 2022) z bardziej komercyjnymi projektami („Niebiańska plaża Danny’ego Boyle’a”, 2000; „Adaptacja” Spike’a Jonzego, 2002; „Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom” Wesa Andersona, 2012; „Suspiria” Luki Guadagnina, 2018; „Trzy tysiące lat tęsknoty” George’a Millera, 2022) oraz wysokobudżetowymi hollywoodzkimi produkcjami („Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” Andrew Adamsona, 2005; „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” Davida Finchera, 2008; „Snowpiercer: Arka przyszłości” Joon-ho Bonga, 2013; „Doktor Strange” Scotta Derricksona, 2016; „Avengers: Koniec gry” Anthony’ego i Joego Russo, 2019).
Za drugoplanową rolę w „Michaelu Claytonie” Tony’ego Gilroya (2007) została nagrodzona Oscarem® i Nagrodą BAFTA. Za pierwszoplanową rolę w „Musimy porozmawiać” o Kevinie Lynne Ramsey (2011) otrzymała Europejską Nagrodą Filmową. W 2020 r. na festiwalu w Wenecji otrzymała Złotego Lwa za całokształt twórczości, a w 2024 r. na tym samym festiwalu święciła sukcesy z filmem „W pokoju obok” Pedra Almodóvara. W 2025 r. została nagrodzona Honorowym Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie.
OLIVIER SAILLARD
Z wykształcenia historyk sztuki, Olivier Saillard został w 1995 r. mianowany dyrektorem Muzeum Mody w Marsylii, w 2000 r. został kuratorem wystaw paryskiego Musée des Arts Décoratifs, zaś w 2010 roku objął posadę dyrektora Palais Galliera, stołecznego muzeum poświęconego historii mody. W 2005 r. dostał stypendium Villa Kujoyama w Kioto. Od 2017 r. jest dyrektorem Alaïa Foundation. W trakcie swojej owocnej kariery był kuratorem wielu uznanych wystaw, między innymi „Yohji Yamamoto: Just Clothes”, „Christian Lacroix: A History of Clothes”, „Madame Grès: Couture at Work”, „Balenciaga: The Work in Black” oraz „The Ephemeral Fashion Museum”. Napisał również kilka książek poświęconych modzie, wliczając „An Ideal History of Contemporary Fasion” oraz „The Fashion Book”. W 2018 roku stworzył Moda Povera, projekt poświęcony relacji różnego rodzaju strojów i kostiumów.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Wejście do Hali nr 2 odbywa się od ul. Głogowskiej bramą nr 9
Napisy w języku polskim
Tłumaczenie na PJM. Będziesz korzystać z tłumaczenia PJM – napisz to Natalii Dąbrowskiej na maila: natalia.dabrowska@malta-festival.pl. Natalia pomoże wybrać Ci miejsce.
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie ->MTP, Hala numer 2
EMBODYING PASOLINI
18:00
/ Teatr, Performans
MTP, “Hala numer 2”
czytaj więcej
Pierwszy polski pokaz włoskiej grupy Dewey Dell, która zdobywając kolejne światowe sceny połączeniem strategii tańca i teatru wizualnego – oczarowuje swoją ilustracyjną, wypracowaną estetyką i zapraszającą szerokie widownie energią.
Udzielająca się widowni energia Dewey Dell pozwala grupie na nowo zinterpretować jedno z najchętniej adaptowanych dzieł w historii tańca. – Lyndsey Winship, The Guardian
‚‚Święto Wiosny” w interpretacji Dewey Dell to wizualna uczta o cykliczności życia i śmierci. Wciągający energią i formą spektakl zaprasza do ponownej eksploracji kanonicznego dzieła Strawińskiego, zestawiając muzykę rewolucyjnego dla historii baletu dzieła z współczesnymi technikami tańca współczesnego i popularnego z precyzyjną wizualną dramaturgią. Zgodnie z intencją Niżyńskiego wyrażoną w liście do kompozytora przed legendarną premierą, włoskie ‚‚Święto Wiosny” jest “czymś nowym, pięknym i całkowicie odmiennym.
W każdej metamorfozie i głębokiej przemianie ludzkiej egzystencji śmierć zawsze stoi u boku życia, pojawiając się w jego ramach jako rytuał przejścia lub wewnętrzna rewolucja. W świecie zwierząt oraz roślin współistnienie życia i śmierci staje się jeszcze bardziej dosłowne: śmierć często jest częścią procesu zapłodnienia, a życie roi się na rozkładających się szczątkach. Wśród owadów, nasion i pleśni śmierć jest przyjazną obecnością, zaproszeniem do życia. Cykliczna regeneracja pór roku i żyzności gleby nie jest linearną podróżą, lecz chaotycznym, nieprzewidywalnym pęknięciem, w którym wszystkie elementy splatają się ze sobą. Wiosna to czas wielkiego poruszenia – a trwoga istnienia na zawsze stapia się z gwiezdną ekstazą bycia.
Zespół Dewey Dell tworzą siostry Teodora o Agata Castellucci, dramaturg i reżyser świateł Vito Matera i kompozytor Demetrio Castellucci (zbieżność nazwisk nieprzypadkowa). Za obłędne kostiumy, których ruch i dynamika będzie kontrapunktem dla muzealnego pietyzmu ‚‚Embodying Pasolni” odpowiada Guoda Jaruševičiūtė.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Spektakl z audiodekrypcją w języku polskim w dniu 22.06 o godz. 16.00. Przy zakupie biletów prosimy o pobranie dodatkowego biletu AD gwarantującego rezerwację słuchawek do audiodeskrypcji
Pokój wyciszenia
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Aula Artis
ŚWIĘTO WIOSNY
18:00
/ Taniec, Performans
Aula Artis
czytaj więcej
Tuż po zakończeniu największej jak dotąd europejskiej trasy koncertowej uwielbiany na całym świecie australijski zespół soulowy The Teskey Brothers ogłosił, że wróci na Stary Kontynent w 2025 r.. Bracia Teskey powrócą wraz ze swoim wspaniałym siedmioosobowym zespołem do Wielkiej Brytanii i Europy, aby efektownie zamknąć ostatni rozdział swej trwającej dwa lata trasy koncertowej, promującej ich zbierający świetne recenzje album „The Winding Way”.
W ciągu ostatnich pięciu lat zespół zdobył iście międzynarodową rzeszę fanów, zaś istotnymi składnikami tego sukcesu były ich fenomenalne występy na żywo i bogaty katalog utworów, które przywołują ducha dawnych muzycznych epok. Pełen pasji i tęsknoty wokal Josha Teskeya hipnotyzuje publiczność, podczas gdy jego brat Sam Teskey wyczarowuje na wysłużonym Stratocasterze magiczne gitarowe brzmienia, wzniecając energię reszty zespołu. Ich muzyka to czysta, niepohamowana emocja, która porywa publiczność od pierwszych dźwięków.
Zahipnotyzowani ekspresywnością i autentycznością The Teskey Brothers fani zatracają się w pełnej emocji atmosferze ich koncertów, zaś refren przeboju „Hold Me” z 2019 r. rozbrzmiewa w ich głowach i sercach jeszcze długo po zejściu zespołu ze sceny. Dla wielu z nich nie są to zwykłe koncerty, lecz iście religijne przeżycia.
TIMETABLE:
19:00 DOORS
19:30 SUPPORT
21:00 THE TESKEY BROTHERS ON STAGE
Wejście do Hali nr 6 odbywa się od ul. Grunwaldzkiej bramą nr 5
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępny sektor z miejscami siedzącymi (ograniczona liczba miejsc) – aby skorzystać z dostępnego sektora należy posiadać bilet OzN lub zgłosić potrzebę skorzystania z miejsca siedzącego wysyłając maila na adres: natalia.dabrowska@malta-festival.pl i otrzymać z ww. adresu potwierdzenie rezerwacji miejsca
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> MTP Hala nr 6
THE TESKEY BROTHERS
21:00
/ Koncert
MTP, “Hala numer 6”
czytaj więcej
Podróż przez dźwięki i słowa na tle gigantycznego ekranu pełniącego rolę sceny, osadzona w otoczeniu natury, pośród drzew. Spektakl rozpoczyna się w momencie, gdy dzień spotyka się z mrokiem, i rozpościera się w czasie pomiędzy zachodem słońca a zapadnięciem nocy, wprawiając w ruch zacieranie subtelnej granicy między rzeczywistością a fikcją.
‚‚ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu” zabiera widza w podróż po mozaice kruchych opowieści z różnych zakątków świata. To spektakl pozbawiony obrazów, utkany ze słów i dźwięków, bez tradycyjnie rozumianej sceny. Zamiast niej jest polana. Pośrodku świata natury wnosi się ekran, a rozbrzmiewający w tym środowisku bez ograniczeń dźwięk spaja ze sobą opowieści rozgrywające się w tym samym scenicznych czasie, jednak w różnych miejscach: zaimprowizowana w lesie impreza rave’owa, rozmowy pasażerów samolotu tuż przed zbliżającą się katastrofą, podróż osiemdziesięciu osób na łodzi z Trypolisu w nadziei na dotarcie do Włoch.
Tanya Beyeler (Lugano, 1980) i Pablo Gisbert (Ontinyent, 1982) założyli swoją trupę teatralną w Barcelonie w 2010 r. Od początku El Conde de Torrefiel wyróżniała się interdyscyplinarnym podejściem, łączącym choreografię, literaturę oraz sztuki wizualne i dźwiękowe. Ich spektakle powołują do życia niezwykłe krajobrazy możliwości oraz wizualne narracje, w których napięcia między jednostką a zbiorowością ujawniają się na scenie w zaskakujących formach. To innowacyjne podejście ugruntowało pozycję zespołu jako prekursora współczesnego teatru, zarówno w Hiszpanii, jak i na arenie międzynarodowej.
Od momentu powstania trupa stworzyła 13 spektakli scenicznych, a także projekty site-specific, produkcje wideo, artystyczne instalacje i teatralne audioprzewodniki do muzeów i przestrzeni niekonwencjonalnych. Odpowiadają także za „Scenes for a Conversation After Viewing a Film by Michael Haneke”, „Guerrilla, La Plaza” oraz „ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu”.
Twórczość Beyeler i Gisberta została doceniona licznymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym dwukrotnie Nagrodą Krytyków Miasta Barcelony: w 2018 r. za „La Plaza” oraz w 2022 r. za „Una Imagen interior”. W 2021 r. Tanya Beyeler otrzymała Szwajcarską Narodową Nagrodę Sztuk Scenicznych, najwyższe wyróżnienie w tej dziedzinie w jej ojczyźnie.
Od ponad dekady El Conde de Torrefiel występuje w najbardziej prestiżowych teatrach i na najważniejszych festiwalach sztuk performatywnych, szczególnie w Europie. Ich spektakle były prezentowane m.in. na Kunstenfestivaldesarts w Brukseli, Biennale w Wenecji, w Théâtre de Vidy-Lausanne, na Wiener Festwochen w Wiedniu, GREC Festival w Barcelonie, Festival d’Automne w Paryżu oraz na Festiwalu w Awinionie.
Informacje praktyczne:
Na spektakle ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu można się udać na własną rękę lub kolejką MALTANKA – o wyjątkowej, niedostępnej w letnim rozkładzie jazdy porze golden hour.
Kolejka MALTANKA dowiezie widzów na stację Balbinka, nieopodal której odbywa się spektakl. Powrót innymi środkami transportu publicznego (autobus nr 184, tramwaj nr 6,8).
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Napisy w języku polskim
Napisy w języku angielskim
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Polana nad Maltą u zbiegu ulic Trockiej i WIleńskiej
ULTRAFICCIÓN nr. 1 / ODŁAMKI CZASU
21:30
/ Plener
Polana nad Maltą u zbiegu ulic Trockiej i Wileńskiej
czytaj więcej
22.06/niedziela
„RoZéO” to pragnienie powrotu do natury i odtworzenia dawnych relacji człowieka ze światem.
Artystyczny i emocjonalny rozwój Cie Gratte Ciel jest nierozerwalnie związany z naturalną więzią, jaką utrzymujemy od lat z otaczającym światem, z odbytymi przez nad podróżami i odkryciami dokonanymi w ich trakcie. Te chwile osobistego i głębokiego kontaktu z naturą ukształtowały nasze postrzeganie przestrzeni. – opowiadają o spektaklu artyści.
Zawieszeni na delikatnych metalowych prętach, unoszeni ledwie dostrzegalnym powiewem, kołyszą się łagodnie w takt niesłyszalnego rytmu. Poruszają niebo i tańczą niesieni niespokojnym powietrzem. Jak trzciny Camargue, wchodzą w intensywną interakcję z krajobrazem. Przywołują obrazy pasterek, wiedźm, kapłanek czy amazonek. Zapraszają widza, by spojrzeć w dal i poczuć oddech wiatru.
Instalacji towarzyszy muzyk, który tworzy na żywo różne pejzaże dźwiękowe, dmuchając, szepcząc, mrucząc czy gwiżdżąc, zaś akompaniująca spektaklowi partytura balansuje między nagraną muzyką elektroniczną a dźwiękami natury, splecionymi z wokalem i wieloma instrumentami na żywo.
Zawieszenie, bezruch i ledwie zauważalne drgania zapraszają do kontemplacji, do spojrzenia „na szeroki plan”. „RoZéO” to żywa instalacja, którą należy obserwować z rozmysłem, wciągając powoli powietrze, rozkoszując się niebem czającym się za horyzontem.
Jeśli nie zawsze potrafimy zrozumieć cykle i naszą symbiozę ze światem natury, elementy te pozwalają nam chociaż przez kilka chwil poczuć tę nierozerwalną więź. Osadzić nasze ciała i dusze w naturze, ukazać to, co niewidzialne, poprzez świadomość poruszającego się powietrza. Wyrazić przytłoczenie, duszność, które może powodować osaczająca nas nowoczesność – dodają twórcy i twórczynie spektaklu, którzy przyjadą do Poznania po raz pierwszy i zaprezentują swoją pracę na Starym Rynku.
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
Spektakl bez użycia słów
Spektakl odbywa się na otwartej przestrzeni. Występują naturalne odgłosy miasta
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Stary Rynek
ROZÉO
/ Performans, Plener
Stary Rynek w Poznaniu
czytaj więcej
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
Pierwszy polski pokaz włoskiej grupy Dewey Dell, która zdobywając kolejne światowe sceny połączeniem strategii tańca i teatru wizualnego – oczarowuje swoją ilustracyjną, wypracowaną estetyką i zapraszającą szerokie widownie energią.
Udzielająca się widowni energia Dewey Dell pozwala grupie na nowo zinterpretować jedno z najchętniej adaptowanych dzieł w historii tańca. – Lyndsey Winship, The Guardian
‚‚Święto Wiosny” w interpretacji Dewey Dell to wizualna uczta o cykliczności życia i śmierci. Wciągający energią i formą spektakl zaprasza do ponownej eksploracji kanonicznego dzieła Strawińskiego, zestawiając muzykę rewolucyjnego dla historii baletu dzieła z współczesnymi technikami tańca współczesnego i popularnego z precyzyjną wizualną dramaturgią. Zgodnie z intencją Niżyńskiego wyrażoną w liście do kompozytora przed legendarną premierą, włoskie ‚‚Święto Wiosny” jest “czymś nowym, pięknym i całkowicie odmiennym.
W każdej metamorfozie i głębokiej przemianie ludzkiej egzystencji śmierć zawsze stoi u boku życia, pojawiając się w jego ramach jako rytuał przejścia lub wewnętrzna rewolucja. W świecie zwierząt oraz roślin współistnienie życia i śmierci staje się jeszcze bardziej dosłowne: śmierć często jest częścią procesu zapłodnienia, a życie roi się na rozkładających się szczątkach. Wśród owadów, nasion i pleśni śmierć jest przyjazną obecnością, zaproszeniem do życia. Cykliczna regeneracja pór roku i żyzności gleby nie jest linearną podróżą, lecz chaotycznym, nieprzewidywalnym pęknięciem, w którym wszystkie elementy splatają się ze sobą. Wiosna to czas wielkiego poruszenia – a trwoga istnienia na zawsze stapia się z gwiezdną ekstazą bycia.
Zespół Dewey Dell tworzą siostry Teodora o Agata Castellucci, dramaturg i reżyser świateł Vito Matera i kompozytor Demetrio Castellucci (zbieżność nazwisk nieprzypadkowa). Za obłędne kostiumy, których ruch i dynamika będzie kontrapunktem dla muzealnego pietyzmu ‚‚Embodying Pasolni” odpowiada Guoda Jaruševičiūtė.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Spektakl z audiodekrypcją w języku polskim w dniu 22.06 o godz. 16.00. Przy zakupie biletów prosimy o pobranie dodatkowego biletu AD gwarantującego rezerwację słuchawek do audiodeskrypcji
Pokój wyciszenia
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Aula Artis
ŚWIĘTO WIOSNY
16:00
/ Taniec, Performans
Aula Artis
czytaj więcej
„Embodying Pasolini” to autorski hołd aktorki, laureatkI Oscara® i Honorowego Złotego Niedźwiedzia na Berlinale za całokształt twórczości – Tildy Swinton i historyka sztuki Oliviera Saillarda dla słynnego włoskiego reżysera, Piera Paola Pasoliniego. Wystawiany raz do roku w wybranym miejscu na świecie spektakl, w 2025 będzie można zobaczyć wyłącznie w Poznaniu, od 20 do 23 czerwca.
Swinton odkrywa kunszt kostiumów z filmów minionych niczym łowczyni skarbów ocalająca je od zapomnienia. – VOGUE
Saillard oferuje kolejny wyborny spektakl pozwalający ponownie ożyć – i to jeszcze pełniej – „temu zbiorowi bezwładnych ciał”. – TOUTE LA CULTURE
Filmowe artefakty mają zaledwie jedną ulotną chwilę, by zaistnieć. – Tilda Swinton
„Embodying Pasolini” to autorski speektakl stworzony przez francuskiego historyka mody i sztuki Oliviera Saillarda i wybitną, wielokrotnie nagradzaną szkocka aktorkę Tildę Swinton. To pierwszy projekt pozwalający widzom zetknąć się na żywo z szerokim wyborem kostiumów z filmów włoskiego reżysera Piera Paola Pasoliniego.
Zaprojektowane przez Danila Donatiego i przygotowane w atelier Farani kostiumy z „Ewangelii według św. Mateusza”, „Króla Edypa”, „Kwiata tysiąca i jednej nocy” czy „Salò, czyli 120 dni Sodomy” są świadectwem owocnej, wieloletniej współpracy Pasoliniego i Donatiego. Spektakl odtwarza długi proces odkrywania, identyfikowania i ustalania wartości tych kostiumów, aż do momentu, gdy ponownie trafiły na scenę i zostały powtórnie założone – co pierwotnie było zabronione.
Jak gdyby byli niemym manekinem uwięzionym w tlących się w nim wspomnieniach, Saillard i Swinton przymierzają na scenie blisko trzydzieści ubiorów, sukien, płaszczy i kapeluszy. Widzowie stają się świadkami tego brawurowego aktu nadawania im ponownie znaczenia.
Zamknięta w pięknych tkaninach Swinton nie wciela się w przypisane kostiumom konkretne filmowe postaci. Jej rolą jest właśnie brak roli. Jej obecność uwypukla, jak te obecnie osierocone kostiumy, oddzielone od związanych z nimi niegdyś ciał, aktorów oraz filmów, potrafią znowuż odzyskać dawną głębię i wartość.
TILDA SWINTON
Urodzona w Londynie, lecz wywodząca się ze szkockiego rodu szlacheckiego artystka związała się z aktorstwem za sprawą awangardowego brytyjskiego reżysera Dereka Jarmana. Nakręcili razem między innymi „Caravaggia” (kinowy debiut Swinton; 1986), „Ostatnich Anglików” (1988) i „Edwarda II” (1991). Międzynarodową sławę przyniosła Swinton rola w „Orlando Sally Potter” (1992). Od tamtego czasu aktorka z powodzeniem łączy występy w kinie niezależnym („Strefa wojny” Tima Rotha, 1999; „Młody Adam” Davida Mackenziego, 2003; „Broken Flowers” Jima Jarmuscha, 2005; „Memoria” Apichatponga Weerasethakula, 2021, „Odwieczna córka Joanny Hogg”, 2022) z bardziej komercyjnymi projektami („Niebiańska plaża Danny’ego Boyle’a”, 2000; „Adaptacja” Spike’a Jonzego, 2002; „Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom” Wesa Andersona, 2012; „Suspiria” Luki Guadagnina, 2018; „Trzy tysiące lat tęsknoty” George’a Millera, 2022) oraz wysokobudżetowymi hollywoodzkimi produkcjami („Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” Andrew Adamsona, 2005; „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” Davida Finchera, 2008; „Snowpiercer: Arka przyszłości” Joon-ho Bonga, 2013; „Doktor Strange” Scotta Derricksona, 2016; „Avengers: Koniec gry” Anthony’ego i Joego Russo, 2019).
Za drugoplanową rolę w „Michaelu Claytonie” Tony’ego Gilroya (2007) została nagrodzona Oscarem® i Nagrodą BAFTA. Za pierwszoplanową rolę w „Musimy porozmawiać” o Kevinie Lynne Ramsey (2011) otrzymała Europejską Nagrodą Filmową. W 2020 r. na festiwalu w Wenecji otrzymała Złotego Lwa za całokształt twórczości, a w 2024 r. na tym samym festiwalu święciła sukcesy z filmem „W pokoju obok” Pedra Almodóvara. W 2025 r. została nagrodzona Honorowym Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie.
OLIVIER SAILLARD
Z wykształcenia historyk sztuki, Olivier Saillard został w 1995 r. mianowany dyrektorem Muzeum Mody w Marsylii, w 2000 r. został kuratorem wystaw paryskiego Musée des Arts Décoratifs, zaś w 2010 roku objął posadę dyrektora Palais Galliera, stołecznego muzeum poświęconego historii mody. W 2005 r. dostał stypendium Villa Kujoyama w Kioto. Od 2017 r. jest dyrektorem Alaïa Foundation. W trakcie swojej owocnej kariery był kuratorem wielu uznanych wystaw, między innymi „Yohji Yamamoto: Just Clothes”, „Christian Lacroix: A History of Clothes”, „Madame Grès: Couture at Work”, „Balenciaga: The Work in Black” oraz „The Ephemeral Fashion Museum”. Napisał również kilka książek poświęconych modzie, wliczając „An Ideal History of Contemporary Fasion” oraz „The Fashion Book”. W 2018 roku stworzył Moda Povera, projekt poświęcony relacji różnego rodzaju strojów i kostiumów.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Wejście do Hali nr 2 odbywa się od ul. Głogowskiej bramą nr 9
Napisy w języku polskim
Tłumaczenie na PJM. Będziesz korzystać z tłumaczenia PJM – napisz to Natalii Dąbrowskiej na maila: natalia.dabrowska@malta-festival.pl. Natalia pomoże wybrać Ci miejsce.
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie ->MTP, Hala numer 2
EMBODYING PASOLINI
18:00
/ Teatr, Performans
MTP, “Hala numer 2”
czytaj więcej
Fin Greenall to pasjonat. I to znacznie większy, niż można by się spodziewać po kimś, kto ma na koncie ponad dziesięć albumów. To człowiek, który przeżył już życie i pół – pełne ciężkiej pracy i intensywnego koncertowania w świecie muzyki elektronicznej, akustycznej, a nawet popowej – a mimo to jego zapał wciąż przypomina raczej kogoś o połowę młodszego, kto właśnie odkrywa ekscytujący świat dźwięków i kultury.
Fin, obecnie mieszkający w Berlinie, urodził się w Kornwalii, ale dorastał w Bristolu lat 80., w samym środku zachodzącej w mieście kulturowej eksplozji. – „To było epickie miejsce do dorastania” – mówi Fin. – „Renesans Rare Groove, plenerowe rejwy, pirackie stacje radiowe – widywało się Massive Attack w samochodzie, Tricky’ego w klubach, DJ puszczał 'LFO’, a chwilę później na scenę wychodził Horace Andy… Jeździłem wtedy na deskorolce, a my byliśmy dumni jak diabli, że pochodzimy z miejsca, które miało swój własny klimat”.
Podpisanie kontraktu z legendarną wytwórnią Kickin’ Records jeszcze na studiach i odkrycie, że muzyka elektroniczna wcale nie jest jakąś mroczną, tajemną sztuką – że można ją tworzyć bez doświadczenia, mając tylko kredyt studencki – otworzyło mu drzwi do świata Londynu, do prawdziwego DJ-owania i do wytwórni Ninja Tune, z którą podpisał umowę w 1996 roku.
Później pojawiły się płyty – najpierw dla N-TONE, eksperymentalnej subwytwórni Ninja, która pozwalała Finowi przeskakiwać od jungle do easy listening i z powrotem, a potem już dla głównego katalogu Ninja Tune. Tak powstało pierwsze wcielenie Finka. Elektronika wciąż była obecna, ale brzmienie to było znacznie bliższe jego zachodniokornwalijskim korzeniom – swing i soul bristolskiej sceny przewijają się przez album „Fresh Produce” z 2000 roku, który do dziś pozostaje błyskotliwym przykładem klasycznego downtempo w stylu Ninja Tune.
Cały ten czas Fin spędzał, DJ-ując po świecie, pracując w dzień i korzystając z życia – „ciuchy, muzyka, codziennie imprezy, wszystko, czego się chce, mając dwadzieścia parę lat”. Ale w końcu okazało się, że to nie do utrzymania. – Spalałem się z obu stron – mówi – próbując coś sobie udowodnić, łapiąc złe nawyki, ale patrzyłem na starszych DJ-ów i nie widziałem nikogo, kim chciałbym zostać. A równocześnie myślałem o swojej pracy i zastanawiałem się: czy naprawdę chcę wspinać się po tej drabinie i zostać prezesem czegoś tam?
Ucieczką okazały się piosenki. Jako beatmaker często był proszony o produkowanie młodych wokalistek, w tym wówczas nieznanej nastoletniej Amy Winehouse. Zamiast tylko dostarczać podkłady, zaczął z nią pisać – i jak wcześniej w produkcji, tu również otworzył się nowy świat: pisanie piosenek też nie było żadną „czarną magią” – to umiejętność, której można się nauczyć. Jeden z utworów z tej sesji trafił bez jego zgody na pośmiertny album „Lioness”. Równocześnie na nowo odkrywał kolekcję płyt ojca i pogłębiał fascynację artystami pokroju Johna Martyna – dostrzegł w muzyce akustycznej i granej na żywo coś szczerego, coś bez filtra. Koncerty tak różnych artystów jak Radiohead, System Of A Down czy folkowa legenda Dick Gaughan uświadomiły mu: „właśnie tego chcę, a nie tych samych klubów noc w noc, tydzień po tygodniu.”
Więc rzucił wszystko. Utrzymując się z oszczędności i małych koncertów, w swoim strychu, trzema mikrofonami i bez budżetu, powoli tworzył album, który stał się „Biscuits for Breakfast” z 2006 roku: z brzmieniem, w którym wciąż słychać było bristolskie, niskie groove’y – trochę beatboxu, trochę soulowych zagrywek na organach Hammonda – ale bez elektroniki. Liczyły się tylko piosenki. Ninja Tune nie odwróciło się od niego – to właśnie oni popchnęli go, by w pełni zaufał swojemu pisaniu. Sam myślał, że połączy bity i piosenki, ale Skev i Peter z wytwórni powiedzieli mu, że jeśli chce iść w śpiewanie i pisanie własnych tekstów, to ma iść na całość.
Nagrany w domu album „Sort of Revolution” z 2009 roku był „tym, na którym wyszedłem na zero”, „Perfect Darkness” z 2011 podniósł poprzeczkę artystycznie i umocnił pozycję Finka w świecie synchronizacji muzyki z obrazem, a „Hard Believer” z 2014 wiązał się z trasami i festiwalami na całym świecie oraz żywotem zmęczonego trubadura. Jako tekściarz zdobył trzy nagrody BMI za współpracę z Johnem Legendem przy jego albumie „Evolver”, w tym za współautorstwo przeboju „Greenlight” oraz utwory do ścieżki dźwiękowej filmu „Zniewolony (12 Years A Slave)”, a także za współpracę z Avą DuVernay przy jej debiucie „Middle of Nowhere” i nagrodzonym Oscarem „Selma”.
Później przyszły trzy chwalone przez krytykę albumy nagrane z legendarnym producentem Floodem (Depeche Mode, U2, Nick Cave), który usłyszawszy demówki bluesowego projektu Finka, zajął się produkcją: „Sunday Night Blues Club” (2017), „Resurgam” (2017) i „Bloom Innocent” (2019) oraz towarzyszące im światowe trasy. Umocniły one pozycję Finka jako filaru sceny indie i artysty z lojalną, międzynarodową publicznością.
Jego utwory pojawiły się w niezliczonych serialach i filmach: „Detektyw, „W garniturach, „The Walking Dead, „Zadzwoń do Saula, „Magia kłamstwa, „Teen Wolf: Nastoletni wilkołak, „Blacklist, a także w filmach takich jak „Honig Im Kopf Tila Schweigera, „Ukryte piękno: z Willem Smithem czy „Wciąż ją kocham” Lassego Hallströma.
Jego nowy album – „Beauty In Your Wake”, nagrany jesienią w kościele w ukochanej Kornwalii, ukazał się w 2024 roku, a towarzyszyła mu trasa koncertowa, która – jak mówił sam muzyk – „chyba nigdy się nie skończy!”…
Wejście do Hali nr 6 odbywa się od ul. Grunwaldzkiej bramą nr 5
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępny sektor z miejscami siedzącymi (ograniczona liczba miejsc) – aby skorzystać z dostępnego sektora należy posiadać bilet OzN lub zgłosić potrzebę skorzystania z miejsca siedzącego wysyłając maila na adres: natalia.dabrowska@malta-festival.pl i otrzymać z ww. adresu potwierdzenie rezerwacji miejsca
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> MTP Hala nr 6
FINK
21:00
/ Muzyka, Koncert
MTP, “Hala numer 6”
czytaj więcej
Podróż przez dźwięki i słowa na tle gigantycznego ekranu pełniącego rolę sceny, osadzona w otoczeniu natury, pośród drzew. Spektakl rozpoczyna się w momencie, gdy dzień spotyka się z mrokiem, i rozpościera się w czasie pomiędzy zachodem słońca a zapadnięciem nocy, wprawiając w ruch zacieranie subtelnej granicy między rzeczywistością a fikcją.
‚‚ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu” zabiera widza w podróż po mozaice kruchych opowieści z różnych zakątków świata. To spektakl pozbawiony obrazów, utkany ze słów i dźwięków, bez tradycyjnie rozumianej sceny. Zamiast niej jest polana. Pośrodku świata natury wnosi się ekran, a rozbrzmiewający w tym środowisku bez ograniczeń dźwięk spaja ze sobą opowieści rozgrywające się w tym samym scenicznych czasie, jednak w różnych miejscach: zaimprowizowana w lesie impreza rave’owa, rozmowy pasażerów samolotu tuż przed zbliżającą się katastrofą, podróż osiemdziesięciu osób na łodzi z Trypolisu w nadziei na dotarcie do Włoch.
Tanya Beyeler (Lugano, 1980) i Pablo Gisbert (Ontinyent, 1982) założyli swoją trupę teatralną w Barcelonie w 2010 r. Od początku El Conde de Torrefiel wyróżniała się interdyscyplinarnym podejściem, łączącym choreografię, literaturę oraz sztuki wizualne i dźwiękowe. Ich spektakle powołują do życia niezwykłe krajobrazy możliwości oraz wizualne narracje, w których napięcia między jednostką a zbiorowością ujawniają się na scenie w zaskakujących formach. To innowacyjne podejście ugruntowało pozycję zespołu jako prekursora współczesnego teatru, zarówno w Hiszpanii, jak i na arenie międzynarodowej.
Od momentu powstania trupa stworzyła 13 spektakli scenicznych, a także projekty site-specific, produkcje wideo, artystyczne instalacje i teatralne audioprzewodniki do muzeów i przestrzeni niekonwencjonalnych. Odpowiadają także za „Scenes for a Conversation After Viewing a Film by Michael Haneke”, „Guerrilla, La Plaza” oraz „ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu”.
Twórczość Beyeler i Gisberta została doceniona licznymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym dwukrotnie Nagrodą Krytyków Miasta Barcelony: w 2018 r. za „La Plaza” oraz w 2022 r. za „Una Imagen interior”. W 2021 r. Tanya Beyeler otrzymała Szwajcarską Narodową Nagrodę Sztuk Scenicznych, najwyższe wyróżnienie w tej dziedzinie w jej ojczyźnie.
Od ponad dekady El Conde de Torrefiel występuje w najbardziej prestiżowych teatrach i na najważniejszych festiwalach sztuk performatywnych, szczególnie w Europie. Ich spektakle były prezentowane m.in. na Kunstenfestivaldesarts w Brukseli, Biennale w Wenecji, w Théâtre de Vidy-Lausanne, na Wiener Festwochen w Wiedniu, GREC Festival w Barcelonie, Festival d’Automne w Paryżu oraz na Festiwalu w Awinionie.
Informacje praktyczne:
Na spektakle ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu można się udać na własną rękę lub kolejką MALTANKA – o wyjątkowej, niedostępnej w letnim rozkładzie jazdy porze golden hour.
Kolejka MALTANKA dowiezie widzów na stację Balbinka, nieopodal której odbywa się spektakl. Powrót innymi środkami transportu publicznego (autobus nr 184, tramwaj nr 6,8).
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Napisy w języku polskim
Napisy w języku angielskim
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Polana nad Maltą u zbiegu ulic Trockiej i WIleńskiej
ULTRAFICCIÓN nr. 1 / ODŁAMKI CZASU
21:30
/ Plener
Polana nad Maltą u zbiegu ulic Trockiej i Wileńskiej
czytaj więcej
23.06/poniedziałek
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
„Embodying Pasolini” to autorski hołd aktorki, laureatkI Oscara® i Honorowego Złotego Niedźwiedzia na Berlinale za całokształt twórczości – Tildy Swinton i historyka sztuki Oliviera Saillarda dla słynnego włoskiego reżysera, Piera Paola Pasoliniego. Wystawiany raz do roku w wybranym miejscu na świecie spektakl, w 2025 będzie można zobaczyć wyłącznie w Poznaniu, od 20 do 23 czerwca.
Swinton odkrywa kunszt kostiumów z filmów minionych niczym łowczyni skarbów ocalająca je od zapomnienia. – VOGUE
Saillard oferuje kolejny wyborny spektakl pozwalający ponownie ożyć – i to jeszcze pełniej – „temu zbiorowi bezwładnych ciał”. – TOUTE LA CULTURE
Filmowe artefakty mają zaledwie jedną ulotną chwilę, by zaistnieć. – Tilda Swinton
„Embodying Pasolini” to autorski speektakl stworzony przez francuskiego historyka mody i sztuki Oliviera Saillarda i wybitną, wielokrotnie nagradzaną szkocka aktorkę Tildę Swinton. To pierwszy projekt pozwalający widzom zetknąć się na żywo z szerokim wyborem kostiumów z filmów włoskiego reżysera Piera Paola Pasoliniego.
Zaprojektowane przez Danila Donatiego i przygotowane w atelier Farani kostiumy z „Ewangelii według św. Mateusza”, „Króla Edypa”, „Kwiata tysiąca i jednej nocy” czy „Salò, czyli 120 dni Sodomy” są świadectwem owocnej, wieloletniej współpracy Pasoliniego i Donatiego. Spektakl odtwarza długi proces odkrywania, identyfikowania i ustalania wartości tych kostiumów, aż do momentu, gdy ponownie trafiły na scenę i zostały powtórnie założone – co pierwotnie było zabronione.
Jak gdyby byli niemym manekinem uwięzionym w tlących się w nim wspomnieniach, Saillard i Swinton przymierzają na scenie blisko trzydzieści ubiorów, sukien, płaszczy i kapeluszy. Widzowie stają się świadkami tego brawurowego aktu nadawania im ponownie znaczenia.
Zamknięta w pięknych tkaninach Swinton nie wciela się w przypisane kostiumom konkretne filmowe postaci. Jej rolą jest właśnie brak roli. Jej obecność uwypukla, jak te obecnie osierocone kostiumy, oddzielone od związanych z nimi niegdyś ciał, aktorów oraz filmów, potrafią znowuż odzyskać dawną głębię i wartość.
TILDA SWINTON
Urodzona w Londynie, lecz wywodząca się ze szkockiego rodu szlacheckiego artystka związała się z aktorstwem za sprawą awangardowego brytyjskiego reżysera Dereka Jarmana. Nakręcili razem między innymi „Caravaggia” (kinowy debiut Swinton; 1986), „Ostatnich Anglików” (1988) i „Edwarda II” (1991). Międzynarodową sławę przyniosła Swinton rola w „Orlando Sally Potter” (1992). Od tamtego czasu aktorka z powodzeniem łączy występy w kinie niezależnym („Strefa wojny” Tima Rotha, 1999; „Młody Adam” Davida Mackenziego, 2003; „Broken Flowers” Jima Jarmuscha, 2005; „Memoria” Apichatponga Weerasethakula, 2021, „Odwieczna córka Joanny Hogg”, 2022) z bardziej komercyjnymi projektami („Niebiańska plaża Danny’ego Boyle’a”, 2000; „Adaptacja” Spike’a Jonzego, 2002; „Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom” Wesa Andersona, 2012; „Suspiria” Luki Guadagnina, 2018; „Trzy tysiące lat tęsknoty” George’a Millera, 2022) oraz wysokobudżetowymi hollywoodzkimi produkcjami („Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” Andrew Adamsona, 2005; „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” Davida Finchera, 2008; „Snowpiercer: Arka przyszłości” Joon-ho Bonga, 2013; „Doktor Strange” Scotta Derricksona, 2016; „Avengers: Koniec gry” Anthony’ego i Joego Russo, 2019).
Za drugoplanową rolę w „Michaelu Claytonie” Tony’ego Gilroya (2007) została nagrodzona Oscarem® i Nagrodą BAFTA. Za pierwszoplanową rolę w „Musimy porozmawiać” o Kevinie Lynne Ramsey (2011) otrzymała Europejską Nagrodą Filmową. W 2020 r. na festiwalu w Wenecji otrzymała Złotego Lwa za całokształt twórczości, a w 2024 r. na tym samym festiwalu święciła sukcesy z filmem „W pokoju obok” Pedra Almodóvara. W 2025 r. została nagrodzona Honorowym Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie.
OLIVIER SAILLARD
Z wykształcenia historyk sztuki, Olivier Saillard został w 1995 r. mianowany dyrektorem Muzeum Mody w Marsylii, w 2000 r. został kuratorem wystaw paryskiego Musée des Arts Décoratifs, zaś w 2010 roku objął posadę dyrektora Palais Galliera, stołecznego muzeum poświęconego historii mody. W 2005 r. dostał stypendium Villa Kujoyama w Kioto. Od 2017 r. jest dyrektorem Alaïa Foundation. W trakcie swojej owocnej kariery był kuratorem wielu uznanych wystaw, między innymi „Yohji Yamamoto: Just Clothes”, „Christian Lacroix: A History of Clothes”, „Madame Grès: Couture at Work”, „Balenciaga: The Work in Black” oraz „The Ephemeral Fashion Museum”. Napisał również kilka książek poświęconych modzie, wliczając „An Ideal History of Contemporary Fasion” oraz „The Fashion Book”. W 2018 roku stworzył Moda Povera, projekt poświęcony relacji różnego rodzaju strojów i kostiumów.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Wejście do Hali nr 2 odbywa się od ul. Głogowskiej bramą nr 9
Napisy w języku polskim
Tłumaczenie na PJM. Będziesz korzystać z tłumaczenia PJM – napisz to Natalii Dąbrowskiej na maila: natalia.dabrowska@malta-festival.pl. Natalia pomoże wybrać Ci miejsce.
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie ->MTP, Hala numer 2
EMBODYING PASOLINI
18:00
/ Teatr, Performans
MTP, “Hala numer 2”
czytaj więcej
I’ll do, I’ll do, I’ll do to hipnotyzujący rytuał sceniczny, który nawiązuje do obrazów magicznego, a nawet demonicznego sabatu. To spektakl magnetyczny, budzący niepokój i pozostający w pamięci dzięki swojej niezwykłej sugestywności.
Poruszające solo tancerki, która wciela się w postać bogini-wiedźmy zabiera nas w podróż przemiany: za pomocą dwóch sierpów – tradycyjnych narzędzi rolniczych – tancerka odtwarza gesty i ruchy starożytnych rytuałów związanych z płodnością. Z tej idei „ciała w duchu” zrodził się pomysł choreografii, która splata nici wyobrażonego sabatu. Bogini na scenie, które zapewnia widzom widowisko pełne energii i mistycyzmu.
Wśród źródeł inspiracji, na które powołuje się Dewey Dell znajduje się “Nocna opowieść. Rozszyfrowanie sabatu” Carla Ginzburga.
Zespół Dewey Dell tworzą siostry Teodora o Agata Castellucci, dramaturg i reżyser świateł Vito Matera i kompozytor Demetrio Castellucci (zbieżność nazwisk nieprzypadkowa).
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Sala Wielka w CK Zamek
I’LL DO, I’LL DO, I’LL DO
20:30
/ Teatr, Taniec
Sala Wielka CK Zamek
czytaj więcej
Na początku 2023 r. L’Impératrice mogli pochwalić się doprawdy imponującym dorobkiem i reputacją jednego z najbardziej energicznych młodych zespołów Paryża. W ciągu zaledwie dekady przeszli drogę od instrumentalnego projektu stworzonego dla zabawy przez krytyka muzycznego Charles’a de Boisseguina do pełnoprawnego, sześcioosobowego zespołu, który rozpala słuchaczy do żywego. Grany przez L’Impératrice miks funka, French Touch, disco i deep house’u szybko zwrócił uwagę międzynarodowej publiczności i uczynił z nich gwiazdy.
W rezultacie L’Impératrice podbili z łatwością świat – w ramach trasy promującej album „Tako Tsubo” (2021 r.) wyprzedali wszystkie 108 koncertów w 25 krajach. Zachwycili publiczność na festiwalach Outside Lands i Coachella, i olśnili wypełnioną po brzegi arenę w Meksyku. Zdobyli prestiżowe francuskie nagrody, a ich utwory – „Vanille fraise”, „Agitations tropicales”, „Peur des filles” – wspięły się na szczyty popularności platform streamingowych.
Jednak mimo dwóch świetnie przyjętych albumów i globalnego uznania L’Impératrice wciąż czegoś brakowało: płyty, na której każda decyzja należałaby do nich. Zestawu utworów, który naprawdę oddałby ducha zespołu – zarówno na scenie, jak i poza nią. Postanowili stworzyć dokładnie taki album, całkowicie wedle własnej wizji, przy wsparciu nowych ekscytujących współpracowników. Po zakończeniu występów na Austin City Limits w październiku 2022 r. zespół zaczął jammować w Teksasie, budując podwaliny ich trzeciego albumu – „Pulsar”. To najbardziej ekspansywna i dosłowna reprezentacja tego, czym L’Impératrice jest i może być.
Podczas pierwszych sesji nagraniowych pod koniec 2022 r. L’Impératrice zdecydowali się na nowatorskie podejście – podzielili się na dwa zespoły o płynnie zmieniających się składach, by eksplorować nowe pomysły. Był to innowacyjny sposób na włączenie każdego głosu i uwagi do procesu twórczego. W końcu każdy członek zespołu – z wyjątkiem de Boisseguina, jak sam ze śmiechem przyznaje – to wykształcony muzyk, czerpiący z własnych, unikalnych doświadczeń i inspiracji.
Na przestrzeni 10 utworów „Pulsara” L’Impératrice udaje się wykazać rzadką umiejętnością mówienia otwarcie o życiu i jego troskach, nie zatracając zarazem radości płynącej z muzycznej kreacji. Tworząc „Pulsar”, muzycy zmierzyli się z pytaniem, które dręczy każdego artystę: czy lepiej jest pracować na narzuconym terminie, który przyspiesza proces twórczy, czy też może pozwolić projektom i utworom dojrzewać, poświęcając im tyle czasu, ile potrzeba, by odkryć ich prawdziwy potencjał?
Wciąż nie znaleźli jednoznacznej odpowiedzi, jednak zrozumieli, że w przypadku tego albumu ścisły harmonogram pracy okazał się logistycznym błogosławieństwem, dzięki któremu byli w stanie uchwycić w niecałych 40 minutach zapisanej na krążku muzyki rozpierające ich ambicje, wieloletnie doświadczenie i nabytą pewność siebie.
„Pulsar” to album ukierunkowany i zarazem otwarty na różne muzyczne kierunki – emanujące pozytywną energią świadectwo rozwoju zespołu, który ma wiele ciekawego do powiedzenia i potrafi to wyrazić własnymi słowami.
Autor opisu: Grayson Haver Currin
TIMETABLE:
19:00 DOORS
19:30 SUPPORT
21:00 L’IMPÉRATRICE ON STAGE
Wejście do Hali nr 6 odbywa się od ul. Grunwaldzkiej bramą nr 5
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępny sektor z miejscami siedzącymi (ograniczona liczba miejsc) – aby skorzystać z dostępnego sektora należy posiadać bilet OzN lub zgłosić potrzebę skorzystania z miejsca siedzącego wysyłając maila na adres: natalia.dabrowska@malta-festival.pl i otrzymać z ww. adresu potwierdzenie rezerwacji miejsca
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> MTP Hala nr 6
L’IMPÉRATRICE
21:00
/ Koncert
MTP, “Hala numer 6”
czytaj więcej
Podróż przez dźwięki i słowa na tle gigantycznego ekranu pełniącego rolę sceny, osadzona w otoczeniu natury, pośród drzew. Spektakl rozpoczyna się w momencie, gdy dzień spotyka się z mrokiem, i rozpościera się w czasie pomiędzy zachodem słońca a zapadnięciem nocy, wprawiając w ruch zacieranie subtelnej granicy między rzeczywistością a fikcją.
‚‚ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu” zabiera widza w podróż po mozaice kruchych opowieści z różnych zakątków świata. To spektakl pozbawiony obrazów, utkany ze słów i dźwięków, bez tradycyjnie rozumianej sceny. Zamiast niej jest polana. Pośrodku świata natury wnosi się ekran, a rozbrzmiewający w tym środowisku bez ograniczeń dźwięk spaja ze sobą opowieści rozgrywające się w tym samym scenicznych czasie, jednak w różnych miejscach: zaimprowizowana w lesie impreza rave’owa, rozmowy pasażerów samolotu tuż przed zbliżającą się katastrofą, podróż osiemdziesięciu osób na łodzi z Trypolisu w nadziei na dotarcie do Włoch.
Tanya Beyeler (Lugano, 1980) i Pablo Gisbert (Ontinyent, 1982) założyli swoją trupę teatralną w Barcelonie w 2010 r. Od początku El Conde de Torrefiel wyróżniała się interdyscyplinarnym podejściem, łączącym choreografię, literaturę oraz sztuki wizualne i dźwiękowe. Ich spektakle powołują do życia niezwykłe krajobrazy możliwości oraz wizualne narracje, w których napięcia między jednostką a zbiorowością ujawniają się na scenie w zaskakujących formach. To innowacyjne podejście ugruntowało pozycję zespołu jako prekursora współczesnego teatru, zarówno w Hiszpanii, jak i na arenie międzynarodowej.
Od momentu powstania trupa stworzyła 13 spektakli scenicznych, a także projekty site-specific, produkcje wideo, artystyczne instalacje i teatralne audioprzewodniki do muzeów i przestrzeni niekonwencjonalnych. Odpowiadają także za „Scenes for a Conversation After Viewing a Film by Michael Haneke”, „Guerrilla, La Plaza” oraz „ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu”.
Twórczość Beyeler i Gisberta została doceniona licznymi nagrodami i wyróżnieniami, w tym dwukrotnie Nagrodą Krytyków Miasta Barcelony: w 2018 r. za „La Plaza” oraz w 2022 r. za „Una Imagen interior”. W 2021 r. Tanya Beyeler otrzymała Szwajcarską Narodową Nagrodę Sztuk Scenicznych, najwyższe wyróżnienie w tej dziedzinie w jej ojczyźnie.
Od ponad dekady El Conde de Torrefiel występuje w najbardziej prestiżowych teatrach i na najważniejszych festiwalach sztuk performatywnych, szczególnie w Europie. Ich spektakle były prezentowane m.in. na Kunstenfestivaldesarts w Brukseli, Biennale w Wenecji, w Théâtre de Vidy-Lausanne, na Wiener Festwochen w Wiedniu, GREC Festival w Barcelonie, Festival d’Automne w Paryżu oraz na Festiwalu w Awinionie.
Informacje praktyczne:
Na spektakle ULTRAFICCIÓN nr. 1 / Odłamki czasu można się udać na własną rękę lub kolejką MALTANKA – o wyjątkowej, niedostępnej w letnim rozkładzie jazdy porze golden hour.
Kolejka MALTANKA dowiezie widzów na stację Balbinka, nieopodal której odbywa się spektakl. Powrót innymi środkami transportu publicznego (autobus nr 184, tramwaj nr 6,8).
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.
Napisy w języku polskim
Napisy w języku angielskim
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Polana nad Maltą u zbiegu ulic Trockiej i WIleńskiej
ULTRAFICCIÓN nr. 1 / ODŁAMKI CZASU
21:30
/ Plener
Polana nad Maltą u zbiegu ulic Trockiej i Wileńskiej
czytaj więcej
24.06/wtorek
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
Przez ostatnie trzy dekady Róisín Murphy ugruntowała swoją pozycję jako jednej z najbardziej pomysłowych i przyszłościowo myślących artystek muzyki elektroniczno-popowej. Artystki nieustraszonej, niestrudzenie poszukującej, artystycznie niezłomnej, której wpływu na muzykę popularną nie da cię przecenić. Dorastając w irlandzkim miasteczku Arklow, od najmłodszych lat otoczona była muzyką oraz muzykami – w czasach, gdy niemal każdy miał piosenkę, którą gotów był spontanicznie zaśpiewać, wyobraźnia Róisín kiełkowała pod dyktando żarliwego romansu muzyki i tańca.
Nastoletnia Murphy rzuciła się w wir sceny muzycznej, gdy jej rodzina przeprowadziła się do Manchesteru. To właśnie tam – podczas wspólnych wypraw do second-handów z matką, która z zawodu była handlarką antyków – młoda artystka odkryła swoją miłość do mody. Kiedy jej rodzice rozwiedli się i wrócili do Irlandii, gdy miała 15 lat, postanowiła zostać w Manchesterze i zamieszkać sama, by kontynuować swoją artystyczną podróż. Po krótkim flircie z noise’em i punkiem w manchesterskim podziemiu, w wieku 19 lat udała się do Sheffield, by zanurzyć się w tamtejszej scenie klubowej.
Przypadkowe spotkanie z basistą Markiem Brydonem doprowadziło do powstania słynnego zespołu Moloko. Pierwsze słowa, jakie do niego wypowiedziała – Do you like my tight sweater? See how it fits my body! (Podoba ci się mój obcisły sweter? Idealnie na mnie pasuje!) – stały się w 1995 r. tytułem niezapomnianego debiutanckiego albumu Moloko. Po czterech albumach i pełnej wzlotów karierze, która obfitowała w takie ponadczasowe hity jak „Sing It Back”, projekt Moloko został rozwiązany. Ich ostatnim albumem był wypuszczony w 2003 r. „Statues”. Murphy przeprowadziła się do Londynu i błyskawicznie rozpoczęła nowy rozdział kariery, podejmując w 2005 r. współpracę z producentem Matthew Herbertem nad hipnotyzującym, glitchowym „Ruby Blue”. Był to wyjątkowy debiut solowy, który z miejsca ustanowił jedną z fundamentalnych zasad jej twórczości: spodziewaj się niespodziewanego.
Kolejne dekada była dla niej pasmem sukcesów: stworzyła pełne rozmachu popowe brzmienia w wyprzedzającym swoje czasy „Overpowered” (2007 r.), elastyczny elektro-funk w „Hairless Toys” (2015 r.) i pełne uniesień „Take Her Up To Monto” (2016 r.). W 2020 r. wydany został jej monumentalny „Róisín Machine” – emocjonalny hołd dla dub-disco, techno i house’u, który nie tylko ugruntował jej renomę, ale także przysporzył mnóstwa nowych fanów.
Wraz z premierą szóstego albumu solowego, „Hit Parade” – będącego owocem współpracy z hamburskim producentem DJ Koze – Murphy po raz kolejny z niezachwianą pewnością sunie na własnych muzycznych falach. Album został uznany przez krytyków za najlepszy w jej błyskotliwej karierze – co samo w sobie jest dużym wyróżnieniem – i zadebiutował na 5. miejscu brytyjskiej listy albumów. Nigdy wcześniej Murphy nie osiągnęła tak wysokiej pozycji.
Wszechstronnie utalentowana Murphy nie tylko dogłębnie rozumie transformacyjną naturę mody, ale również od zawsze żywi do niej ogromną miłość. Sześciotygodniowa młodzieńcza podróż po Francji, Włoszech, Hiszpanii i Grecji ukształtowała jej wieloletnie zainteresowanie architekturą – zarówno nowoczesną, jak i klasyczną. Pobyt w Nowym Jorku pod koniec lat 90. poszerzył dodatkowo jej muzyczne kompetencje. Murphy odkryła za sprawą przyjaciela włoskich artystów takich jak Mina, Patty Pravo czy Lucio Battisti. To z kolei doprowadziło w 2013 r. do powstania włoskojęzycznej EP-ki „Mi Senti”.
Warto zaznaczyć, iż irlandzka artystka czuje się podczas koncertów jak ryba w wodzie. Była pierwszą wokalistką, która wystąpiła na deskach Shakespeare’s Globe Theatre, a także rządziła niepodzielnie scenami najbardziej prestiżowych festiwalach świata – w tym jako headlinerka na Glastonbury (West Holts Stage), Homobloc, Coachelli i Primavera Sound.
Zeszłoroczne występy na takich festiwalach jak Blue Dot, Melt Festival, Secret Garden Party, Mighty Hoopla czy We Out Here jeszcze mocniej ugruntowały jej pozycję. Uzbrojona w oszałamiającą garderobę i elektryzujący zespół, niedawno dołączyła do grona gwiazd, które miały zaszczyt wystąpić na deskach legendarnego londyńskiego Royal Albert Hall, gdzie dała iście hipnotyzujące show.
TIMETABLE:
DOORS: 19:00
SUPPORT: 19:30
RÓISÍN MURPHY ON STAGE: 21:00
Wejście do Hali nr 6 odbywa się od ul. Grunwaldzkiej bramą nr 5
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępny sektor z miejscami siedzącymi (ograniczona liczba miejsc) – aby skorzystać z dostępnego sektora należy posiadać bilet OzN lub zgłosić potrzebę skorzystania z miejsca siedzącego wysyłając maila na adres: natalia.dabrowska@malta-festival.pl i otrzymać z ww. adresu potwierdzenie rezerwacji miejsca
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> MTP, Hala nr 6
RÓISÍN MURPHY
21:00
/ Koncert
MTP, “Hala numer 6”
czytaj więcej
25.06/środa
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
Kanadyjski zespół BADBADNOTGOOD zasłynął na świecie umiejętnością przekraczania granic muzycznych gatunków, a największym sukcesem okazało się płynne poruszanie się pomiędzy jazzem i hip-hopem. Ich album – pierwszy wydany we współpracy z XL Recordings – to jednak powrót do instrumentalnych korzeni. Zamiast skupiać się na teraźniejszości, zespół postanowił spojrzeć wstecz na innowacyjnych artystów i gatunki muzyczne, które ich przez lata inspirowały. Parafrazując Lamonta Doziera, jest to album o powrocie do korzeni.
BADBADNOTGOOD powstał w 2010 r., jednak zespół przeszedł szereg przemian, zanim w 2015 r. wyklarował się jego obecny skład. Tworzą go dziś Alexander Sowinski (perkusja), Chester Hansen (bas) oraz Leland Whitty (gitara i instrumenty dęte drewniane). Muzycy poznali się na zajęciach z jazzu na Humber College w Toronto. Już wtedy, zamiast trzymać się klasycznych jazzowych standardów, sięgnęli po hip-hop i inne współczesne gatunki, tworząc zakorzenione w czarnej muzyce amerykańskiej oryginalne brzmienie. Jednak „Talk Memory” z 2021 r. to hołd dla muzyków, kompozytorów i elementów, które ukształtowały ich artystyczną ścieżkę.
Jednym z głównych celów albumu było uchwycenie skupienia, energii i improwizacji, które są sednem ich występów na żywo. Jak sami podkreślają, utwór to żywy organizm, który naturalnie zmienia się i ewoluuje w zależności od kontekstu, w jakim jest grany. „Talk Memory” czerpie z tej filozofii. Po latach intensywnych tras koncertowych zespół zrobił przerwę, złapał oddech i spojrzał wstecz na swoje doświadczenia, zanim rozpoczął pracę nad nowym, instrumentalnym projektem. Refleksja i odnowiona komunikacja stały się kluczowymi elementami ich obecnego podejścia do tworzenia muzyki, a także iskrą zapalną, która doprowadziła do powstania tego kameralnego, skrajnie osobistego albumu.
Miast komponować i dopracowywać utwory w trasie, postanowili zwolnić i przemyśleć swoją kreatywną ścieżkę. Gdy weszli do studia, aby nagrać improwizowane sesje, to nowe i zarazem dobrze pamiętane podejście do pisania i kompozycji było już w pełni ukształtowane. Sam proces stał się jednak o wiele bardziej świadomy, zyskał dłuższy okres dojrzewania i rozciągnął się na dwa lata pracy. W ten sposób proces komponowania, grania i brzmienia BADBADNOTGOOD przeszedł gruntowną przemianę – zamiast improwizować i rozwijać utwory podczas koncertów, przeniósł się do studia.
Widać, iż zespół rozwija się lirycznie i emocjonalnie, a ich nauka muzyki oraz samych siebie wykraczają poza technikę i wirtuozerię. Uważają się za wiecznych uczniów, którzy nieustannie słuchają, eksplorują i poszukują nowych kierunków. Te nowe ścieżki prowadzą od filmowej narracji po „brudne” improwizacje, zaś ich nowy album jest niczym dźwiękowa odyseja, pełna psychodelicznych historii i motywów. To także celebracja energii płynącej z kolektywnej współpracy – zespołowi zależało na tworzeniu muzyki bez odniesień do internetu, dlatego nagrali materiał w analogowych studiach, by w pełni skoncentrować się na procesie twórczym.
W „Talk Memory” kluczową rolę odgrywa kolektyw, nie ma w nim miejsca na indywidualne ego. To nie projekt skoncentrowany na jednostce, lecz na harmonii całego zespołu. Nawet w obecności wyjątkowych gości, takich jak legendarny brazylijski producent i muzyk Arthur Verocai, głównym celem pozostaje wspólnota i jedność. Gdy na początku XX wieku w Nowym Orleanie rodził się jazz, jego istotą było wspólne, synchroniczne granie zespołowe. Narodziny muzyki XX wieku były ściśle związane z ideą współpracy. „Talk Memory” w ten oto sposób przywołuje utopijną wizję współdziałania, wspólnoty i muzyki jako wyjątkowej, niemal duchowej formy niewerbalnej komunikacji.
Żaden album nie istnieje w próżni, a zwłaszcza ten – to pierwsza część wieloelementowego projektu, którego poszczególne części funkcjonują zarówno samodzielnie, jak i wchodząc ze sobą w interakcję. Projekt ma wyraźnie międzypokoleniowy charakter, gdyż BADBADNOTGOOD oddają hołd artystom, którzy byli przed nimi, jednocześnie czerpiąc z własnego doświadczenia i umiejętności. Wśród muzyków współpracujących przy albumie znaleźli się Arthur Verocai, Laraaji, Terrace Martin, Brandee Younger i Karriem Riggins, a za miks odpowiadał Russell Elevado.
Kolejnym elementem projektu jest książka poszerzająca obecną kontrkulturową świadomość. Jej kierunek i założenia zostały zapowiedziane poprzez serię plakatowych zinów wydanych wraz z singlami, zaś sama publikacja stanowi hołd dla struktury oraz podejścia do znaczenia i informacji w stylu „Whole Earth Catalog” z lat 60. To burza mózgów i analiza pojęć, twórców, przestrzeni, obiektów, nauczycieli i tematów, które od lat pasjonują BADBADNOTGOOD. Była to również okazja do bardziej szczegółowego przedstawienia współpracowników zespołów. Tym, co spaja całość jest, rzecz jasna, muzyka.
Najważniejszym przesłaniem płynącym z „Talk Memory” jest podkreślenie, że muzyka jako dialog jest z natury procesem kolektywnym i improwizacyjnym. W pewnym sensie ich album można porównać do klasycznego momentu z koncertów jazzowych czy soulowych, kiedy lider zespołu przedstawia poszczególnych muzyków, zachęcając publiczność do oklasków. BADBADNOTGOOD stworzyli album, który jest szczerym wyrazem radości z muzyki i bycia częścią społeczności, jaką wokół siebie wytworzyli.
TIMETABLE:
19:00 DOORS
19:30 SUPPORT
21:00 BADBADNOTGOOD ON STAGE
Wejście do Hali nr 6 odbywa się od ul. Grunwaldzkiej bramą nr 5
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępny sektor z miejscami siedzącymi (ograniczona liczba miejsc) – aby skorzystać z dostępnego sektora należy posiadać bilet OzN lub zgłosić potrzebę skorzystania z miejsca siedzącego wysyłając maila na adres: natalia.dabrowska@malta-festival.pl i otrzymać z ww. adresu potwierdzenie rezerwacji miejsca
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> MTP Hala nr 6
BADBADNOTGOOD
21:00
/ Koncert
MTP, “Hala numer 6”
czytaj więcej
26.06/czwartek
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
27.06/piątek
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
„Głos Potwora” to dzieło nagradzanej w Polsce i na świecie reżyserki Agnieszki Smoczyńskiej („Silent Twins”, „Fuga”, „Córki dancingu”), cenionego scenarzysty Roberta Bolesto („Ostatnia rodzina”, „Serce miłości”, „Hardkor Disko”, „Córki dancingu”) i wybitnego kompozytora muzyki współczesnej Alka Nowaka („Ja, Şeküre”, „Baśń o wężowym sercu”).
Spektakl pokazuje proces tworzenia współczesnej wystawy sztuki zatytułowanej „Zagłada Meduz”. Bohaterem jest Kurator, dla którego eksponaty i wydarzenia towarzyszące ekspozycji stają się wehikułem do antycznych czasów. Identyfikuje się z Meduzą i odbywa wewnętrzną podróż po tragicznej historii. Doświadcza ceny wyrzeczenia się własnej tożsamości, jaką Meduza płaci za przetrwanie. Zadaje sobie pytanie o sens wystawy w czasach, gdy hasło „Nigdy więcej” straciło swą ochronną moc, a okrucieństwo wobec obcych – „nowych potworów” – ciągle powraca – wyjaśnia dramaturg i autor libretta Robert Bolesto.
„Głos Potwora” jest o osobie, która nigdy, pod groźbą śmierci, nie może ujawnić prawdy o sobie. Musi się ukrywać lub przebierać. Udawać kogoś innego. Stale obserwować wszystko i wszystkich, nie ufać nikomu. W końcu, za cenę życia, staje się „nikim”. Prawda o tytułowym bohaterze ujawnia się przede wszystkim w jego głosie – wysokim i czystym. Przez większość czasu musi pozostać stłumiony, unikać naturalnych, najwyższych rejestrów. Tylko kilka razy, w momentach szczególnej wagi wybrzmiewa w pełni. Harmonika sięga do dwunastotonowości. Orkiestracja, także skład instrumentalny, nawiązuje do modernistycznego odwrotu od wagnerowskiego monumentalizmu w stronę kameralistyki – dodaje kompozytor Alek Nowak.
Współczesną historię przenosimy w świat mitów, aby dotrzeć do źródeł strachu, nienawiści i miłości poszukując w nich ponadczasowej prawdy o człowieku – tłumaczy reżyserka, Agnieszka Smoczyńska. Zależy nam na zderzeniu formy opery z realizmem. Inscenizacja odnosi się do dokumentalnego zapisu powstawania ekspozycji muzealnej opowiadającej o zagładzie „innego”, „obcego” i „nieznanego” poprzez wykreowanie z niego potwora, a następnie wykonanie na nim egzekucji. Pojawiające się eksponaty wywołują duchy przeszłości, te zaś uruchamiają w głównym bohaterze głęboko zakodowane lęki. Przedstawiona rzeczywistość powoli zaczyna się zakrzywiać – odsłaniając praobrazy zapisane w dziejach świata. Zaczynamy rozumieć, że treścią libretta jest motyw unicestwienia i utraty tożsamości – aktualny od początków ludzkości po dzisiaj.
Za świat przedstawiony opery odpowiadają: scenografka Jagna Dobesz – doceniona Europejską Nagrodą Filmową i Orłem za „Dziewczynę z igłą” Magnusa von Horna i Aleksandr Prowaliński (światła), współpracujący w ostatnich latach z Krystianem Ladą, Eweliną Marciniak czy Jakubem Skrzywankiem. Kostiumy do spektaklu projektuje Katarzyna Lewińska, znana ze współpracy z Agnieszką Holland przy filmach „W ciemności” i „Pokot”, a także z „Powidoków” Andrzeja Wajdy, „Body/Ciało” Małgorzaty Szumowskiej czy kultowego serialu „1670”. Choreografię przygotowuje Tomasz Wygoda, a w tytułowej roli usłyszymy kontratenora Jana Jakuba Monowida. Dla Agnieszki Smoczyńskiej, Roberta Bolesto, Tomasza Wygody oraz Katarzyny Lewińskiej jest to kolejna – po świetnie przyjętym „Simonie Boccanegrze” – współpraca nad operą. Za charakteryzację odpowiada Monika Kaleta, która współpracowała ze Smoczyńską przy operze „Simon Boccanegra”, a także jest autorką charakteryzacji do filmów m.in „Fugi” i „Zjednoczonych Stanów Miłości”; tworzyła również charakteryzacje do spektakli Krzysztofa Warlikowskiego.
Światowa premiera „Głosu Potwora” odbędzie się 27 i 28 czerwca w Auli Artis w Poznaniu.
Po prapremierze w Poznaniu na Malta Festival spektakl zaprezentuje Opera Bałtycka w Gdańsku w ramach Baltic Opera Festival (12 lipca), zaś jesienią operę zobaczy publiczność Festiwalu Eufonie.
Producentami opery są: Malta Festival, Opera Bałtycka w Gdańsku i Narodowe Centrum Kultury. Wydarzenie odbywa się w ramach Programu kulturalnego polskiej prezydencji w Radzie UE.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Partnerem Głównym premiery 35. edycji Malta Festival jest Polenergia.
Tłumaczenie na PJM w dniu 27 czerwca, o godz. 17.00 (tłumacz znajduje się po prawej stronie sceny)
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Aula Artis
GŁOS POTWORA OPERA INSPIROWANA „EUROPA EUROPA” SALLEGO PERELA I AGNIESZKI HOLLAND
17:00
/ Teatr, Opera
Aula Artis
czytaj więcej
28.06/sobota
Wasi ulubieńcy znów zagrają na ulicach i placach Poznania!
Legendarny sygnał Malta Festival, autorstwa Jerzego Satanowskiego, dźwiękiem trąbki wyznaczył dominantę muzyczną Festiwalu, poruszającą ulice. W czerwcu orkiestry dęte z Europy po raz kolejny będą zaskakiwać mieszkańców i mieszkanki w niecodziennych miejskich przestrzeniach – zapraszając do zabawy i do tańca w różnych lokalizacjach Poznania. W programie udział wezmą międzynarodowe składy: Bandakadabra, La Confirenze i LaDinamo.
20-22.06: La Dinamo
Wyjątkowy zespół na kółkach, który przełamuje schematy. La Dinamo to energetyczny, mobilny koncert i szalona impreza uliczna w rytmie funk. Interaktywny pokaz, w którym udział bierze publiczność – dzięki temu każdy koncert jest inny i niepowtarzalny.
Katalońska grupa łączy sztukę uliczną i muzykę na żywo. Na Malta Festival zaprezentują widowisko „Music on Cycles” – czyli uliczny koncert w ruchu, funkowy show dla każdego odbiorcy.
Projekt narodził się w 2014 roku, gdy jego twórca Ander Condon postanowił stworzyć coś oryginalnego, łącząc muzykę afroamerykańską, performance uliczny i rower jako środek transportu.
Jesienią 2016 roku pokaz Music on Cycles zyskał finalny kształt pod względem formatu, wizerunku i repertuaru – zaprezentowany został na MAC (Mercè Arts de Carrer) oraz Fira Mediterrània de Manresa. Od tego momentu zespół z sukcesem występował na najważniejszych festiwalach muzycznych i sztuki ulicznej w Katalonii i Hiszpanii, a także zdobył międzynarodowe doświadczenie koncertując m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Belgii, Niemczech, Portugalii, Chorwacji i Chinach.
23-25.06 La Confizerie
Subtelna i wyrafinowana orkiestra dęta to uczta dla uszu!
La Confizerie to 15-osobowa francuska orkiestra dęta, która z odwagą łączy smaki disco, techno i latino, tworząc niepowtarzalną atmosferę.
Zapraszamy na pokaz pełen elegancji i zdrowej dawki szaleństwa. Ta słodko brzmiąca grupa zachwyci Twoje uszy i porwie tłum do tańca jak nigdy dotąd!
26-28.06 Badnakadarba
Carlo Petrini, dziennikarz i założyciel ruchu Slow Food, nazwał ich „miejską fanfarą” – trafne określenie dla zespołu, który uczynił miasto swoim naturalnym tłem, a ulicę nie tylko sceną występów, ale też źródłem inspiracji. Dęciaki i perkusje – to ich język.
Potężna, marszowa energia, która z rozmachem opanowuje każdy styl muzyczny, niosąc ze sobą falę żywiołowości i dobrej zabawy.
Powstała w Turynie Bandakadabra prowadzi intensywną działalność koncertową, która zaprowadziła ją na sceny całej Europy i przyniosła rosnące zainteresowanie fanów.
Od Paleo Festival po Suoni delle Dolomiti, przez Jazz sous les pommiers, Premio Tenco, Festival della Mente czy Musiculturę – w zaledwie kilka lat zagrali ponad czterysta koncertów: na festiwalach teatralnych i muzycznych, w przestrzeni ulicznej i na prywatnych wydarzeniach, zdobywając reputację zespołu jedynego w swoim rodzaju.
____
Dofinansowano ze środków budżetowych Miasta Poznania. #poznanwspiera
ZA MIŁOŚĆ! ❤️
MUZYKA NA ULICACH
/ Muzyka, Plener
Poznań
czytaj więcej
Po sukcesie „Melodramatu” Anna Smolar powraca na deski Teatru Powszechnego – tym razem w koprodukcji z Malta Festival.
Po raz kolejny bierze na warsztat paradoksy naszej zbiorowej psyche i porządku społecznego, wychodząc od znanego polskiego filmu. Tym razem przegląda się w „Kobiecie samotnej” Agnieszki Holland i pyta czym dziś jest troska, solidarność, samotność. Do projektu zaprasza Ryfę Ri, debiutującą na teatralnej scenie raperkę i freestylerkę tańca.
Nakręcony w 1981 roku obraz to historia samotnej matki, Ireny, walczącej o utrzymanie na powierzchni siebie i syna Bogusia. W rzekomo socjalistycznym państwie, w czasie karnawału Solidarności, „nie mająca pleców” kobieta nie jest w stanie związać końca z końcem. Pogrąża się w iluzjach, posuwa się do coraz bardziej rozpaczliwych kroków. Dziś film ten wywołuje ambiwalentne uczucia: jest drażniący, „przegięty”, rażąco niedzisiejszy… rażąco aktualny?
Kim byłaby Irena AD 2025? W czwartej dekadzie po transformacji ustrojowej, w epoce cyfrowego kapitalizmu i prywatyzacji usług publicznych, nie jest już „samotną”, ale „samodzielną” matką. Osobą, której wpojono, że pretensje może mieć tylko do siebie.
W jej świadomości przewija się nieprzerwany feed dobrze życzącego chóru, gotowego wspierać ją dobrymi radami, charytatywną zbiórką, coachingiem w zarządzaniu czasem i pieniędzmi. A przede wszystkim nieustanną troską o Bogusia, któremu nie wystarczy przecież zapewnić ubrania i dach nad głową – trzeba dać mu przestrzeń do bezpiecznego wyrażania emocji i rozwoju zainteresowań. Bo co powiedziałby na terapii, na którą nie będzie go stać?
Uwięziona w bezwzględnej architekturze społecznych wyobrażeń, w wyczerpującej choreografii gry o przetrwanie, oblepiona słodką mazią charytatywnego współczucia, Irena wpada w spiralę desperacji, resentymentu, bezsilnych projekcji. Gdzie mogą ją one zaprowadzić w świecie, który niby celebruje „kobiecą siłę” i żąda rewolucyjnej zmiany?
I gdzie jest w tym wszystkim Boguś?
_____________
Anna Smolar (ur. 1980, Francja) – Reżyserka teatralna, dramaturżka, tłumaczka, Absolwentka Uniwersytetu Sorbonne w Paryżu i szkoły aktorskiej Sudden Theatre.
Proponuje autorski teatr, tworzony w ścisłej współpracy z zespołem aktorskim. Do takich kolektywnych prac należą m.in. spektakle „Henrietta Lacks”, „Thriller” i „Erazm/Erasmus” w Nowym Teatrze, „Dybuk” w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, „Koniec z Eddym” w Teatrze Studio, „Halka” oraz „Joga” w Starym Teatrze w Krakowie, „Melodramat” w Teatrze Powszechnym i „Orfeusz” w TR Warszawa.
Do jej głośniejszych prac zaliczają się również „Kopciuszek” według sztuki Joela Pommerata w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, „Aktorzy żydowscy” Michała Buszewicza w Teatrze Żydowskim, „Kowboje” w Teatrze im. Osterwy w Lublinie, „Slow motion” oraz „Ptaki” w Narodowym Teatrze w Wilnie, „Hungry ghosts” w Kammerspiele w Monachium, „Antygona w Molenbeek” w Teatrze Dramatycznym.
Laureatka Paszportu Polityki 2016 w kategorii Teatr za „teatr kameralny i empatyczny, z polotem i humorem podejmujący tematy zepchnięte na margines, za konsekwentne poszerzanie teatralnego pola oraz chęć i umiejętność dialogowania z każdym odbiorcą”. Autorka tłumaczenia na język francuski książki Grażyny Jagielskiej „Miłość z kamienia”.
W latach 2018-2021 wykładała na wydziałach Pedagogiki teatru oraz Sztuk społecznych w IKP.
W 2022 roku kuratorka sezonu „Tough love” w Komunie//Warszawa.
W sezonie 2023/2024 kuratorka nurtu „Gospodarze” w TR Warszawa.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego
Tłumaczenie na PJM
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Sala Wielka w CK Zamek
KOBIETA SAMOTNA
17:00
/ Teatr
Sala Wielka CK Zamek
czytaj więcej
„Głos Potwora” to dzieło nagradzanej w Polsce i na świecie reżyserki Agnieszki Smoczyńskiej („Silent Twins”, „Fuga”, „Córki dancingu”), cenionego scenarzysty Roberta Bolesto („Ostatnia rodzina”, „Serce miłości”, „Hardkor Disko”, „Córki dancingu”) i wybitnego kompozytora muzyki współczesnej Alka Nowaka („Ja, Şeküre”, „Baśń o wężowym sercu”).
Spektakl pokazuje proces tworzenia współczesnej wystawy sztuki zatytułowanej „Zagłada Meduz”. Bohaterem jest Kurator, dla którego eksponaty i wydarzenia towarzyszące ekspozycji stają się wehikułem do antycznych czasów. Identyfikuje się z Meduzą i odbywa wewnętrzną podróż po tragicznej historii. Doświadcza ceny wyrzeczenia się własnej tożsamości, jaką Meduza płaci za przetrwanie. Zadaje sobie pytanie o sens wystawy w czasach, gdy hasło „Nigdy więcej” straciło swą ochronną moc, a okrucieństwo wobec obcych – „nowych potworów” – ciągle powraca – wyjaśnia dramaturg i autor libretta Robert Bolesto.
„Głos Potwora” jest o osobie, która nigdy, pod groźbą śmierci, nie może ujawnić prawdy o sobie. Musi się ukrywać lub przebierać. Udawać kogoś innego. Stale obserwować wszystko i wszystkich, nie ufać nikomu. W końcu, za cenę życia, staje się „nikim”. Prawda o tytułowym bohaterze ujawnia się przede wszystkim w jego głosie – wysokim i czystym. Przez większość czasu musi pozostać stłumiony, unikać naturalnych, najwyższych rejestrów. Tylko kilka razy, w momentach szczególnej wagi wybrzmiewa w pełni. Harmonika sięga do dwunastotonowości. Orkiestracja, także skład instrumentalny, nawiązuje do modernistycznego odwrotu od wagnerowskiego monumentalizmu w stronę kameralistyki – dodaje kompozytor Alek Nowak.
Współczesną historię przenosimy w świat mitów, aby dotrzeć do źródeł strachu, nienawiści i miłości poszukując w nich ponadczasowej prawdy o człowieku – tłumaczy reżyserka, Agnieszka Smoczyńska. Zależy nam na zderzeniu formy opery z realizmem. Inscenizacja odnosi się do dokumentalnego zapisu powstawania ekspozycji muzealnej opowiadającej o zagładzie „innego”, „obcego” i „nieznanego” poprzez wykreowanie z niego potwora, a następnie wykonanie na nim egzekucji. Pojawiające się eksponaty wywołują duchy przeszłości, te zaś uruchamiają w głównym bohaterze głęboko zakodowane lęki. Przedstawiona rzeczywistość powoli zaczyna się zakrzywiać – odsłaniając praobrazy zapisane w dziejach świata. Zaczynamy rozumieć, że treścią libretta jest motyw unicestwienia i utraty tożsamości – aktualny od początków ludzkości po dzisiaj.
Za świat przedstawiony opery odpowiadają: scenografka Jagna Dobesz – doceniona Europejską Nagrodą Filmową i Orłem za „Dziewczynę z igłą” Magnusa von Horna i Aleksandr Prowaliński (światła), współpracujący w ostatnich latach z Krystianem Ladą, Eweliną Marciniak czy Jakubem Skrzywankiem. Kostiumy do spektaklu projektuje Katarzyna Lewińska, znana ze współpracy z Agnieszką Holland przy filmach „W ciemności” i „Pokot”, a także z „Powidoków” Andrzeja Wajdy, „Body/Ciało” Małgorzaty Szumowskiej czy kultowego serialu „1670”. Choreografię przygotowuje Tomasz Wygoda, a w tytułowej roli usłyszymy kontratenora Jana Jakuba Monowida. Dla Agnieszki Smoczyńskiej, Roberta Bolesto, Tomasza Wygody oraz Katarzyny Lewińskiej jest to kolejna – po świetnie przyjętym „Simonie Boccanegrze” – współpraca nad operą. Za charakteryzację odpowiada Monika Kaleta, która współpracowała ze Smoczyńską przy operze „Simon Boccanegra”, a także jest autorką charakteryzacji do filmów m.in „Fugi” i „Zjednoczonych Stanów Miłości”; tworzyła również charakteryzacje do spektakli Krzysztofa Warlikowskiego.
Światowa premiera „Głosu Potwora” odbędzie się 27 i 28 czerwca w Auli Artis w Poznaniu.
Po prapremierze w Poznaniu na Malta Festival spektakl zaprezentuje Opera Bałtycka w Gdańsku w ramach Baltic Opera Festival (12 lipca), zaś jesienią operę zobaczy publiczność Festiwalu Eufonie.
Producentami opery są: Malta Festival, Opera Bałtycka w Gdańsku i Narodowe Centrum Kultury. Wydarzenie odbywa się w ramach Programu kulturalnego polskiej prezydencji w Radzie UE.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca.
Partnerem Głównym premiery 35. edycji Malta Festival jest Polenergia.
Tłumaczenie na PJM w dniu 27 czerwca, o godz. 17.00 (tłumacz znajduje się po prawej stronie sceny)
Możliwość zakupu biletu OzN uprawniającego do wstępu na wydarzenie wraz z osobą towarzyszącą
Dostępność miejsca, w którym odbywa się wydarzenie -> Aula Artis
GŁOS POTWORA OPERA INSPIROWANA „EUROPA EUROPA” SALLEGO PERELA I AGNIESZKI HOLLAND
20:00
/ Teatr, Opera
Aula Artis
czytaj więcej
